Ulica w Międzyrzeczu, o której mało się mówi.
Zabytkowa zabudowa mieszkalna Międzyrzecza skupia się w staromiejskim centrum, tworząc jednolite, zwarte ciągi. Najbardziej okazale prezentują się domy przy Rynku oraz wzdłuż ulic Mieszka I, Kazimierz Wielkiego, Wesołej, Spokojnej i 30 Stycznia. Grupę skromniejszą stanowi zabudowa ulic Chłodnej, Lipowej, Młyńskiej oraz Garncarskiej. Pojedyncze domy znajdują także przy ulicach Konstytucji 3 Maja, Różanej i Piotra Skargi.
W drugiej połowie XIX wieku w zabudowie ulic nie zaszły większe zmiany. Przeważały wzniesione wcześniej budynki, prace budowlane ograniczały się zazwyczaj jedynie do ich przebudowy lub rozbudowy. Kamienice powstałe po roku 1850 są stosunkowo nieliczne. Przykładem mogą tu być budynki przy ulicach 30 Stycznia, Kazimierza Wielkiego, czy też Ściegiennego.
Ulica Ściegiennego o stosunkowo krótkiej historii obecnie łączy ulicę 30 Stycznia z ulicami Piotra Skargi i Stanisława Staszica. Położona jest równolegle do ul. Murarskiej. Wytyczona została poza granicą starego miasta tuż za linią dawnego muru obronnego, którego resztki zachowały się przy ul. Murarskiej. Kiedyś stała w tym miejscu nawet tabliczka informacyjna na szlaku zwiedzania międzyrzeckich zabytków. Niestety teraz trudno tam dotrzeć, bo prywatni właściciele pozagradzali sobie teren. Pozostaje tylko nadal pytanie, na jakiej zasadzie grodzi się w Międzyrzeczu ulice? Kto na to wyraził zgodę?
Ulica Ściegiennego o typowo mieszkalnej zabudowie, pomimo wielu zaniedbań zachowała swój specyficzny urok, który sprzyja spacerom. Nie ma tu intensywnego ruchu ulicznego, a przyjezdni nawet nie znają tego skrótu do centrum miasta. Zabudowę ulicy stanowi siedem kamienic i pełniący dziś funkcję kościoła bizantyjsko-ukraińskiego kaplica staroluterańska wzniesiona na przełomie XIX i XX wieku. Ta neogotycka budowla wybudowana z cegły założona została na planie prostokąta. Zwartą jego bryłę nakrywa dwuspadowy dach kryty papą bitumiczną w kształcie dachówki karpiówki, ponad kalenicą nadbudowano wieżyczkę zwieńczoną krzyżem. Elewacje kaplicy licowane są cegłą. Fasadę wieńczy trójkątny szczyt ozdobiony arkadowym fryzem; na jej osi znajduje się ostrołukowe wejście, ujęte portalem, po obu jego stronach umieszczono ostrołukowe okna.
Parafia Greckokatolicka pw. Świętych Cyryla i Metodego w Międzyrzeczu funkcjonuje od 1958 r., a księgi metrykalne są prowadzone od roku 1958. Parafia liczy 50 rodzin, w tym także mieszane rodziny polsko – łemkowskie, angażujące się w życie wspólnoty. Parafianie mieszkają w Wojciechówku, Międzyrzeczu, Pszczewie, Brójcach, Jagielniku, Kursu, Łagowcu, Bobowicku, Kęszycy Leśnej. Oprócz Międzyrzecz obsługuje jeszcze parafie w Osiecku i Poźrzadle.
Na początku ul. Ściegiennego od strony ul. 30 Stycznia powstał nowy budynek mieszkalno-usługowy, a pozostałe domy i kamienice poza domem nr 3 i 11 mają odnowioną elewację.
Ulica w swej stosunkowo krótkiej historii nie zapisała się w kalendarium miasta niczym szczególnym, nie urodził się tu nikt znamienity o wielkich dla miasta dokonaniach i być może jest to powodem tego, że od wielu lat ulica jest wręcz zapomniana w planach inwestycyjnych kolejnych samorządów. O pomstę do nieba woła zaniedbany teren pomiędzy budynkami nr 3 i 7. Miejsce to jest corocznie zarastane różnego rodzaju chwastami, które przerastają zalegające tam śmieci.
Ostatni wiele się mówi o rewitalizacji starej części miasta. Mówi się o wielkich niespotykanych w powojennej historii miasta inwestycjach, o wielomilionowej wartości. Może warto poeksperymentować i wypracować pewne inwestycyjne mechanizmy w mniejszym rozmiarze. Właśnie w takich miejscach jak ul. Ściegiennego. To dobre miejsce do eksperymentów, no i ryzyko jest o wiele mniejsze. A co do samej ulicy, cóż uważam, że ul. Ściegiennego także zasługuje na większą uwagę.