wtorek, 19 marca, 2024

Pieski

 (Pisk, Pezich, Pieske), GW, wieś położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.
Wieś położona nad Jeziorną (lewym dopływem Obry), przy szosie z Międzyrzecza do Sulęcina, 10 km na zachód od Międzyrzecza. Miejscowość o średniowiecznej metryce, wzmiankowana już w 1257 roku.

W pierwszej połowie XVI wieku w Pieskach powstała najstarsza na ziemiach polskich gmina protestancka, założona przez uciekinierów niemieckich. W centrum wsi zachował się kościół poewangelicki, obecnie katolicki p.w. Św. Piotra i Pawła, wzniesiony w 1847 roku.
Jest to budynek murowany, otynkowany, wzniesiony na rzucie prostokąta, z półkolistą apsydą od strony wschodniej.

W związku z istnieniem empor okna zostały rozmieszczone w dwóch kondygnacjach. Nad całością dominuje wysoka, prostokątna wieża, zwieńczona w narożach sterczynami w kształcie małych wieżyczek, nakryta strzelistym hełmem o charakterze iglicy, zwieńczonym kulą i krzyżem. Teren przykościelny ogrodzony jest drewnianym płotem.

W pobliżu kościoła znajduje się zespół dworski z końca XVIII i pierwszej połowy XIX wieku, obejmujący budynki folwarczne (klasycystyczny granitowy spichlerz, szachulcowa stodoła) oraz park krajobrazowy z końca XVIII wieku.

Właścicielem wsi od połowy XVII wieku do trzeciej ćwierci XVIII wieku był polski odłam, tak zwany bukowiecki, rodziny Unrugów, wywodzący się od Aleksandra, od 1654 roku właściciela Bukowca. Posiadał on ponadto Nowe Gorzycko, Pieski, Gorzyń i Goślinę.

Ze zboru w Pieskach pochodzą portrety założyciela gałęzi bukowieckiej Aleksandra Unruga (zmarłego w 1668 roku), jego matki – Ewy Elżbiety z Rottenburgów Unrużyny (zmarłej w 1659 roku), zmarłej w niemowlęctwie (w 1668 roku) córeczki Doroty, syna Krzysztofa (zmarłego w 1722 roku) i wnuka Karola Augusta (zmarłego w 1773 roku), przechowywane w muzeum w Międzyrzeczu.

Portrety trumienne przedstawicieli drugiej gałęzi tej rodziny, zniemczonej w końcu XVIII wieku, z rodowej siedziby zwanej międzychodzką są rozproszone po różnych muzeach.

I tak portrety założyciela rezydencji w Międzychodzie, a także właściciela Ponieca, Unrugowa, Trzciela, Tomyśla, Morawska, Karca – Krzysztofa Unruga (zmarłego w 1689 roku) i średniego syna Aleksandra (zmarłego w 1676 roku), w Muzeum Narodowym w Poznaniu, tu przechowywany jest też portret Baltazara Unruga (zmarłego w 1722 roku), założyciela tak zwanej strychowskiej gałęzi rodziny, a w Muzeum w Wilanowie eksponowany jest portret jego żony Katarzyny Zofii (zmarłej w 1702 roku).

W 1884 roku właścicielem liczącego 921.22 ha majątku był Franz Brest.
Podczas okupacji hitlerowskiej w Pieskach był obóz dla ludności cywilnej.
Wieś leży na granicy obszaru krajobrazu chronionego.

 

W Pieskach istnieje zespół folklorystyczny „Ale Babki”

 

 

 

 

 

We wsi znajduje się pomnik psa ŁATKA, który powstał z inicjatywy mieszkańców, na pamiątkę psa, który mieszkał we wsi Pieski.

 

 

 

Wieś słynie też z festiwalu folkloru, to jedna z większych imprez w regionie. Spotkania z Folklorem odbywają się corocznie w czerwcu.

Pomysłodawcą Spotkań z Folklorem był zespół śpiewaczy „Ale Babki” z Piesek.


W opisie miejscowości wykorzystano teksty zaczerpnięto z opracowania Krzysztofa Jodłowskiego i Doroty Matyaszczyk z Wielkopolskiego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Poznaniu.

Galeria zdjęć Pieski


foto: Artur Anuszewski

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Wpisz swój komentarz!
Proszę podać swoje imię