Rada Ministrów przyjęła ustawę o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, tzw. ustawę 10H. Minister Anna Moskwa powiedziała na konferencji po posiedzeniu rządu, że priorytetem polityki rządu jest dywersyfikacja energii.
Rada Ministrów, 5 lipca 2022 r., przyjęła projekt nowelizacji ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, przedłożony przez ministra klimatu i środowiska. Przepisy te stanowią kompromis pomiędzy możliwością rozwoju energetyki wiatrowej a potrzebami lokalnych społeczności. Projekt ustawy znajdował się w porządku obrad Rady Ministrów już w ubiegłym tygodniu, na posiedzeniu które odbyło się 28 czerwca.
– „Jeżeli chodzi o ustawę dotyczącą wiatraków, została podjęta decyzja, że ten punkt będzie przedmiotem obrad na posiedzeniu rządu w przyszłym tygodniu” – powiedział jednak po posiedzeniu rzecznik rządu Piotr Müller, zapytany przez dziennikarzy czy rząd przyjął projekt ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych.
Przyjęcie projektu i szybki proces legislacyjny zapowiadali trzy tygodnie temu przedstawiciele Ministerstwa Klimatu i Środowiska. Jednak w stosunku do zapowiedzi przedstawicieli MKiŚ z konferencji, prace i tak są już opóźnione. Ustawa miała bowiem trafić do parlamentu jeszcze w pierwszym półroczu 2022, a więc do końca czerwca.
Główne założenia nowelizacji ustawy 10H
Projekt, którego nowelizację przyjął rząd, dotyczy inwestycji w zakresie elektrowni wiatrowych. Do tej pory, na mocy zmian wprowadzonych właśnie ustawą 10H, wiatraki na lądzie mogły być budowane w odległości nie mniejszej niż dziesięciokrotność wysokości wiatraka. A to znacznie ograniczało możliwości nowych inwestycji.
Dlatego też zarówno branża energetyki odnawialnej, jak i samorządy, domagały się liberalizacji tej zasady. Konieczność dokonania zmian w tym kierunku jest też jednym z wymagań zapisanych w Krajowym Planie Odbudowy.
Głównym założeniem przyjętego projektu nowelizacji jest utrzymanie podstawowej zasady lokowania nowej elektrowni wiatrowej zgodnie z którą trzeba będzie zachować minimalną bezwzględną odległość od zabudowań. Zostanie ona jedna określona na 500 metrów. Do tego nowe elektrownie wiatrowa na lądzie będą mogły być lokowane wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (MPZP).
Podstawą dla określania odległości elektrowni wiatrowej od zabudowań mieszkalnych będą m.in. wyniki przeprowadzonej oceny oddziaływania na środowisko. W ramach takiej oceny analizuje się m.in. wpływ emisji hałasu na otoczenie i zdrowie mieszkańców.
Gminy, w których już zostały wybudowane elektrownie wiatrowe, będą mogły lokować w otoczeniu elektrowni budynki mieszkalne, ale pod warunkiem spełnienia minimalnej odległości – 500 metrów lub większej, przyjętej w MPZP.
W przypadku parków narodowych i rezerwatów przyrody zachowano obowiązek zachowania odległości równej 10-krotności długości wiatraka.
W mocy pozostaną obowiązujące postanowienia MPZP oraz decyzje i pozwolenia dotyczące elektrowni wiatrowych, które zostały wydane przed wejściem w życie proponowanych przepisów. Na ich podstawie możliwa będzie realizacja poszczególnych przedsięwzięć inwestycyjnych, pod warunkiem jednak, że spełniają one wymagania minimalnych odległości od zabudowań mieszkalnych.
Cele nowelizacji
Głównym celem proponowanych rozwiązań są m.in.:
- uelastycznienie zasad umożliwiających rozwój lądowej energetyki wiatrowej, co skutkować będzie spadkiem cen energii i zwiększy poziom inwestycji w kraju,
- ułatwienie rozwoju zabudowy mieszkaniowej – głównie na terenach wiejskich, o co bardzo zabiegają mieszkańcy gmin, w których istnieją już elektrownie wiatrowe,
- kontynuacja pełnej ochrony społeczności lokalnych przed wpływem elektrowni wiatrowych,
- zwiększenie poziomu bezpieczeństwa poprzez dodatkowe obowiązki serwisowe dla wytwórców.
Wprowadzenie proponowanych rozwiązań umożliwi powstanie nowych instalacji wiatrowych o łącznej mocy 6-10 GW, przyczyniając się do wzmocnienia bezpieczeństwa energetycznego Polski.
Nowe rozwiązania mają wejść w życie – zasadniczo – po 30 dniach od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Źródło: KPRM
