Żołnierze 12 Wielkopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej uczcili 105. rocznicę wybuchu powstania wielkopolskiego. Zapalili znicze przy grobach powstańców wielkopolskich a także wzięli udział w uroczystych obchodach pod Pomnikiem Pamięci w Skwierzynie. Żołnierze z Wielkopolski odwiedzili także grób gen. Stanisława Taczaka – pierwszego naczelnego dowódcy powstania.
Dziś Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Żołnierze wielkopolskiej „Dwunastki” zawsze pamiętają o bohaterach – odwiedzają groby i zapalają znicze a po południu uczestniczą w uroczystości pod Pomnikiem Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. 105. rocznicę powstania wielkopolskiego uczcili także skwierzyńscy Terytorialsi ze 151 batalionu lekkiej piechoty oraz żołnierze z 35 dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej.
– „Powstanie wielkopolskie ma dla nas ogromne znaczenie. Zawsze podkreślamy, że 12 WBOT dziedziczy tradycje powstańcze a jej patronem jest gen. Stanisław TACZAK, pierwszy naczelny dowódca powstania. Choć na co dzień dbamy o historię i pamięć po naszym patronie, to jednak 27. grudnia jest datą symboliczną i zobowiązującą do oddania honoru gen. Taczakowi” – mówi płk Dariusz WYRZYKOWSKI, dowódca12 Wielkopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej
Dzień, który przeszedł do historii Wielkopolski
27. grudnia 1918 roku wybuchło w Poznaniu powstanie. W tym czasie stolicę wielkopolski wizytował Ignacy Jan Paderewski, który podróżował do Warszawy w celu objęcia stanowiska premiera rady ministrów w odrodzonej Rzeczpospolitej. Paderewski wygłosił przemówienie do swoich rodaków licznie zgromadzonych przed hotelem Bazar. Następnego dnia w ramach kontrmanifestacji, Niemcy urządzili pochód przez Poznań. Doszło do zrywania flag alianckich i napadania na polskie instytucje, co wywołało zamieszki i spontaniczną walkę. W niedługim czasie, powstańcom udało się opanować całą Prowincję Poznańską, a Wojska Wielkopolskie osiągnęły siłę przeszło 100 tysięcy żołnierzy.
gen. Stanisław Taczak – pierwszy naczelny wódz powstania i patron 12 WBOT
Urodził się 8. kwietnia 1874 roku w Mieszkowie. Był pierwszym naczelnym dowódcą powstania wielkopolskiego, podpułkownikiem Armii Wielkopolskiej, później generałem brygady Wojska Polskiego. Swoją charyzmą i kompetencjami potrafił zjednać sobie i zintegrować żywiołowo powstające oddziały podczas powstania wielkopolskiego. Był głównym planistą i organizatorem sztabu powstańczego, który stał się narzędziem dla ówczesnego płk Józefa Dowbor – Muśnickiego, głównodowodzącego Wojskami Wielkopolskimi.
W okresie późniejszym dowodził 11 Pułkiem Strzelców Wielkopolskich. Podczas Bitwy Warszawskiej, w dniach 23–26. sierpnia 1920 pełnił obowiązki dowódcy 17 Dywizji Piechoty Wielkopolskiej. 31. marca 1924 awansował na stopień generała brygady.
W 1925 roku zamieszkał w Gnieźnie i objął dowództwo 17 Dywizji Piechoty. W 1930 roku, po przejściu w stan spoczynku zaangażował się w prace na temat upamiętnienia dziejów Powstania Wielkopolskiego oraz w wielkopolski ruch pożarniczy. W chwili wybuchu II Wojny Światowej, jako generał w stanie spoczynku trafia do niewoli, po 1945 roku wraca do Polski. Zmarł 2. marca 1960 roku w Malborku i tam go pochowano.
Po ekshumacji, jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu św. Wojciecha. Od stycznia 2019 roku, 12 Wielkopolska Brygada Obrony Terytorialnej nosi jego imię.
FOTORELACJA
kliknij na zdjęciu aby powiększyć /zdjęcia: 12 WBOT/
Tekst: por. Anna JASIŃSKA – PAWLIKOWSKA
