Foto DWOT
Blisko 70 kandydatów z 12. Wielkopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej oraz 7.PBOT, zakończyło z pozytywnym wynikiem zmagania o pierwszy stopień podoficerski. Kurs podoficerski SONDA dobiegł końca. Gospodarzem szkolenia była 12. Wielkopolska Brygada Obrony Terytorialnej.
Kapralami zostali najlepsi żołnierze. O pierwszy stopień podoficerski walczyli żołnierze terytorialnej służby wojskowej 12. WBOT oraz 7. PBOT. Nad ich wyszkoleniem czuwali starsi podoficerowie Dowództwa oraz instruktorzy, którzy już przeszli SONDĘ. Podczas zajęć, instruktorzy skupili się na podnoszeniu wśród żołnierzy umiejętności dowódczych. Ważnym elementem zajęć była także nauka przywództwa wojskowego i metodyka.
Szkolenie rozpoczęło się nauką e-learningową, które było wstępem do dalszej części zmagań o stopień kaprala. – „Nigdy nie nastawiamy się, że wszyscy ochotnicy ukończą SONDĘ i otrzymają promocję podoficerską. Taki stopień to spore zobowiązanie i odpowiedzialność za drużynę/sekcję. Ludzie, których szkolimy mają zostać w przyszłości dowódcami. Będą za nich odpowiadać i stawiać im zadania. To dlatego tak ważna jest nauka przywództwa” –tłumaczy st. chor. sztab. Mariusz SKORYNA, starszy podoficer Dowództwa 124. blp w Śremie, który wchodzi w skład 12 WBOT.
Najbardziej wymagającym elementem w wyszkoleniu podoficera jest taktyka. Jako kapral, na otrzymane zadania trzeba spojrzeć z perspektywy instruktora-dowódcy. Ponadto, kandydaci uczą się pracy na mapie, interpretacji rozkazu bojowego oraz sporządzania planów pracy. Większość czasu kursanci spędzili w terenie, jednak gdy wracali do koszar – uczyli się m.in. musztry i metodyki.
Ostateczną weryfikacją poziomu wyszkolenia był egzamin końcowy, ponieważ aby zostać podoficerem, nie wystarczy samo ukończenie kursu SONDA. Każdy, kto wytrwa do końca, musi zdać egzamin. Poziom wiedzy i umiejętności dowódczych sprawdzali instruktorzy 12. WBOT, którzy poddają terytorialsów ocenie każdego dnia oraz instruktorzy ze Szkoły Podoficerskiej SONDA. Zwieńczeniem kursu będzie promocja i otrzymanie dwóch belek.
Tekst: por. Anna JASIŃSKA – PAWLIKOWSKA
