Po raz kolejny wybrałem się na gitarowe święto do pięknego i zabytkowego Brna. 28 International Gitar Festiwal & Courses Brno 2019 przyciągnął w tym roku kilkudziesięciu uczestników z Ukrainy, Włoch, Argentyny, Meksyku, Stanów Zjednoczonych, Brazylii, Korei, Japonii, Macedonii z Polski, Słowacji i Czech.
Vladislav Blaha – wykładowca akademicki, znany i ceniony gitarzysta, jest dyrektorem artystycznym festiwalu. Dodam, że 27 września wraz z żoną Tatsianą Drobysh zagrają na XVIII Lubuskim Weekendzie Gitarowym w Międzyrzeczu. Szczegóły wkrótce.
Podróż do Brna odbyła się sprawnie Ba bla carem. Przybyłem w samo południe, więc miałem nieco czasu do oficjalnego rozpoczęcie festiwalu w Astorkce. Tam była baza noclegowa.
Festiwalowe biuro tworzyły: Katerina Vasickowa, Verca Kasparowa i inne osoby. Obsługa biura sprawnie udzielała informacji i kierowała całym festiwalem.
Na duże festiwalowe wydarzenie składają się koncerty, konkurs gitarowy, lekcje Master Class, prelekcje, wystawa gitar, akcesoriów, nut, którym towarzyszyły niezliczone rozmowy o muzyce przy dobrym czeskim piwie.
Tradycyjne pierwszego dnia porwał nas koncert flamenco. David Carmena & grupo flamenco de Ansalucia. Znakomity gitarzysta, tancerka pieśniarz i cachonista królowali na scenie. Tym razem spektakl flamenco, ale nie w wykonaniu eksportowym, podszyty temperamentem tancerki oraz gardłowym śpiewem, a przede wszystkim wirtuozerią gitarzysty zaciekawiał mocno publiczność.
Drugi koncert flamenco na finał festiwalu Pedro Navarro Trio pamięci Paco de Lucia też był wybornie ciekawym zjawiskiem muzycznym.
Koncerty mistrzów gitary: Brada Conroya (USA), osiemnastowiecznej gitary Marco Battaglia (Włochy), ciekawie trzymającego gitarę, niczym wiolonczelę Paula Galbraitha (Anglia), to doskonałość i wyrafinowana sztuka dźwięku oraz cudowne przeżycia duchowe.
Czekaliśmy na gwiazdę Sergio i Odaira Assad. Uznawany swego czasu za najlepszy duet gitarowy świata potwierdził znakomitą formę duetu. Miałem przyjemność słuchać ten braterski duet dwa lata temu we Wrocławiu. Podarowałem duetowi, moją chyba pierwszą autorską kompozycję polskiego kompozytora, pt. „Tango 2 serc” i wspólną fotkę z koncertu we Wrocławiu. Zapewne sprawiło to obu braciom miłą niespodziankę. Pięknie zaprezentował się też Gutar Duet Andor Ferte, czyli Ludmiła Kasatova – ukulele i Aleksander Mitroshin gitara.
Rodzinny koncert Duo Melodio: Hanna i Krzysztof Nieborak cieszył się sporym zainteresowaniem. Wiolonczelowo/gitarowemu duetowi ojca i córki podarowałem również nutowy zapis utworu mojego autorstwa, pt. „Zasmucony księżyc” … zapewne się spodobał!?
Trzy częściową Suitę rodzinną podarowałem również dla małżeńskiego duetu: Tatsiany Drobysh i Vladislava Blahy oraz młodemu gitarzyście Ivanowi Gulajew (Ukraina). Sporo było tych muzycznych prezentów, które będą promowały nasz piękny kraj i kulturę muzyczną Ziemi Międzyrzeckiej na różnych kontynentach.
Ciekawy był koncert duetu Philippe Villa i Anne Carerre grających na osiemnastowiecznych gitarach wprawił mnie w zachwyt. Ten artysta nie dbający o światowa karierę poświęcił się całkowicie muzyce. Dobrze mówił po polsku, Jak wspomniał w ¼ ma polskie pochodzenia po babce. W koncercie uczestników zadebiutowałem w duecie z Iriną Suczkową.
Gitarowy tandem polsko – białoruski zaistniał w Brnie i tam mieliśmy swój udany debiut! Irinie na pamiątkę podarowałem autorski zbiorek nutowy.
FOTORELACJA
kliknij na zdjęciu aby powiększyć /zdjęcia: Zdzisław Musiał/
Miłym akcentem był koncert ubiegłorocznej laureatki konkursu Bianki Szalaty i Eweliny Koniec. Muzyka na głos kobiecy i gitarę pięknie wypełniła przestrzeń Sali koncertowej Ratusza.
Kilkudziesięciu osobowa Orkiestra Gitarowa, złożona z uczestników festiwalu pod dyrekcją Vladimira Novotnego (Czechy) i Igora Szoszona (Białoruś), to szerokie brzmienie gitarowych dźwięków. Wzbudziły duże zainteresowaniem, a słuchacze domagali się bisu.
Wstęp na trzy koncerty był biletowany. Publiczność dopisała. W komisji konkursowej zasiedli: Maria Linneman (Niemcy) – przewodnicząca, Tatiana Drobysh, Igor Szoszin (Białoruś, Brad Conroy (USA), Marco Battaglia, Luciano Tortorelli (Włochy), Ricardo Badillo (Meksyk), Krzysztof Nieborak, Jiri Tomasek, Zdenek Dworak, Vladislav Blaha – dyrektor artystyczny (Czechy).
W dwóch grupach wiekowych do 19 roku (I grupa) i powyżej tego wieku bez limitu górnej granicy wiekowej zgromadził kilkudziesięciu uczestników. Polska ekipa: Jakub Bachleda, Natalia Dańczura, Wioletta Lipa, Karol Mach, Aleksandra Sapok. Laureatami zostali Alex Kowalow z Czech w I grupie i Nikołaj Kuzniecow z Rosji w grupie starszej. Otrzymał lutnicza gitarę japońskiego lutnika.
Lekcje gitary z kursantami prowadzili: Vladimir Nowotny, Zdenek Dworak (Czechy), Lucjano Tortorelli, Marco Battaglia (Włochy), Sergio i Odair Assai (Brazylia), Krzysztof Nieborak, Maria Lienneman (Holandia), której ciekawe utwory grało wielu moich uczniów i miałem okazję poznać kompozytorkę osobiście. Brad Conroy (USA), Pedro Nawarro (Hiszpania). Lekcje z takimi mistrzami gitary to prawdziwy zaszczyt.
Dwóch lutników: z USA Lubos Naparstek i Czech Jan Szneider prezentowało swoje gitary, które można było nabyć. To była świetna okazja, bo obaj lutnicy stosowali upusty cenowe. Znakomite i wytrzymałe futerały, po których można było skakać też można było nabyć do kompletu. Do tego struny różnych marek i wielka wystawa zbiorów nutowych. Zbiory nutowe kompozytorów: Igora Szoszona (Białoruś) i mojej skromnej osoby cieszyły się dużym zainteresowaniem.
Sporo płyt CD, niektóre miały ceny z kosmosu, zwłaszcza te wystawione przez wirtuozów. Nowością były przywiezione przeze mnie koszulki z gitarowymi motywami, które jak się okazało cieszyły się dużym zainteresowaniem festiwalowych uczestników.
Tematem nr 1. była oczywiście muzyka gitarowa. Piękne czeskie piwiarnie kusiły świeżym i zimnym piwem. Nocne życie w centrum Brna tętniło życiem towarzysko – rozrywkowym.
Zresztą w Astorce w naszej bazie noclegowej dźwięki gitar słyszeć można było całą dobę. Od godzin porannych ćwiczyli uczestnicy konkursu. Po wieczornych koncertach Czesi wprowadzali swoje klimaty. Śpiewali i grali do białego rana. Słuchałem i muzykowałem z nimi. Nikomu nie przeszkadzały. Lubię taki niepowtarzalne i spontaniczne chwile. W restauracji „Barocco” również były muzyczne klimaty czesko – meksykańsko – włosko – brazylijsko – polskie.
W ostatnim dniu festiwalu były wspomnienia o zmarłym w tym roku profesorze gitary i kompozytorze Milanie Tesarze. Zasłużył się On w rozwój gitarystyki w Czechach. W 2018 roku miałem okazję poznać go osobiście.
Nawiązałem sporo gitarowych znajomości. Wielu sympatyków gitary klasycznej poznanych w ubiegłym roku, część z nich uczestniczyła również i w tegorocznej edycji festiwalu.
W ubiegłym roku pokój dzieliłem z młodym meksykańskim gitarzystą. W tym, roku z profesorem gitary również z Meksyku. Sympatyczny Ricardo Badillo zawsze ubierał się bardzo elegancko. Młodzi meksykanie bardzo interesowali się naszym krajem, Wymieniliśmy na pamiątkę drobne monety. Ich 20 peso to 1 dolar USA!
Jedzenie było dobre, a czeskie knedliczki pyszne. Kelnerzy z prawdziwego zdarzenia byli profesjonalni i sympatyczni. Kusili po obiedzie złocistym napojem, któremu Małoto był w stanie się oprzeć.
Mało było chwil na zwiedzanie miasta, jego zakamarków z historycznym nieładem architektonicznym.
28 International Gitar Festiwal & Courses Brno 2019 był udany, ciekawy i twórczy.
Chciałbym ze swojej strony złożyć wielkie podziękowania dla Vladislava Blahy – przedstawiciela organizatora.
Z gitarowym pozdrowieniem … Ahoj!
Zdzisław Musiał
