Stanowisko Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy Weterynarii „Bezpieczeństwo Żywności i Zdrowie Zwierząt” w sprawie procedur urzędowych udzielania pomocy zwierzętom dziko występującym.
W nawiązaniu do ostatnio opublikowanych materiałów prasowych dotyczących nieudzielenia pomocy dzikiemu zwierzęciu, sugerujących bezczynność służb weterynaryjnych podczas trwania świąt wielkanocnych, Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy Weterynarii „Bezpieczeństwo Żywności i Zdrowie Zwierząt” (dalej: OZZLW) przekazuje poniższe stanowisko w przedmiotowej sprawie.
Przede wszystkim wskazać należy, że zgodnie z obowiązującymi przepisami gminy są zobowiązane zapewnić całodobową opiekę weterynaryjną w razie zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt. Z wiedzy Zarządu OZZLW wynika, że stosowną umowę w tym zakresie właściwa gmina miała zawartą z lekarzem weterynarii. Obowiązki w tym zakresie nie ciążą na Powiatowym Lekarzu Weterynarii.
Ponadto, obecne przepisy prawa powszechnie obowiązującego nie precyzują który podmiot ma obowiązek udzielić pomocy potrzebującym zwierzętom dziko występującym.
Ustawa o ochronie zwierząt stanowi, że w przypadku konieczności bezzwłocznego uśmiercenia, w celu zakończenia cierpień zwierzęcia, potrzebę jego uśmiercenia stwierdzić może nie tylko lekarz weterynarii, ale także członek Polskiego Związku Łowieckiego, inspektor organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, funkcjonariusz Policji, straży ochrony kolei, straży gminnej, Straży Granicznej, pracownik Służby Leśnej lub Służby Parków Narodowych, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej, strażnik łowiecki lub strażnik Państwowej Straży Rybackiej.
Obowiązujące normy prawne, co należy wyraźnie podkreślić, nie nakazują wydania decyzji o uśmierceniu. W przypadkach niecierpiących zwłoki, aby stwierdzić potrzebę uśmiercenia konającego zwierzęcia, uprawniony jest pracownik każdego z ww. podmiotów.
Z uwagi na powtarzające się w kraju sytuacje przerzucania między służbami odpowiedzialności za los potrzebujących zwierząt dzikich, szczególnie, gdy historia stanu zdrowia zwierzęcia jest nieznana lub wątpliwa, OZZLW zwraca się z apelem do wszystkich podmiotów wymienionych w ustawie o ochronie zwierząt, o zaprzestanie uzależniania udzielenia pomocy żywym istotom od wydanej dyspozycji właściwego terytorialnie powiatowego lekarza weterynarii, gdyż taki tryb postępowania nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa.
OZZLW apeluje o przeprowadzenie stosownych szkoleń przez uprawnione do działań służby, tak aby nie powtórzyła się sytuacja, że cierpiące zwierzę nie otrzymało natychmiastowej pomocy.
Źródło informacji: OZZLW
