1 marca 2019 roku w Bibliotece Publicznej w Międzyrzeczu odbyła się promocja książki, pt. „Łemkowie, Pszczewska opowieść”.
Podczas spotkania ze współautorami tej publikacji: Stefanem Furtakiem, ks. Arturem Grabanem, Mirosławem Pecuchem, Anną Wiśniewską i Karoliną Korendą-Gojdź mogliśmy usłyszeć opowieści o przesiedleniach Łemków na teren powiatu międzyrzeckiego, tradycji, kulturze i religii Łemków.
Wprowadzenia dokonała Ewa Walkowska, dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Pszczewie.
Moderatorem spotkania była pani Karolina Korenda-Gojdź.
Następnie, kolejno współautorzy książki poproszeni zostali o kilka słów w kontekście promowanej książki.
Bez wątpienia pełną emocji i akcentów zaprezentowała pani Anna Wiśniewska.
Następnie kolejno głos zabrali:
Dr Mirosław Piecuch
Ks. Artur Graban
Stefan Furtak
Spotkanie w bibliotece było obok promocji książki także świetną okazją do spotkania, rozmów i wspomnień. Na zakończenie spotkania wszyscy , wspólnie zaśpiewali po łemkowsku znane „Sto lat”.
Gminny Ośrodek w Pszczewie od kilku lat z powodzeniem organizuje cykle spotkań, które mają pomóc poznać i odczytać na nowo historię lokalnej społeczności i ziemi pszczewskiej.
Warto przypomnieć, że dwa lata temu odbyło się przygotowane przez GOK w Pszczewie spotkanie z kulturą żydowską, a jesienią ubiegłego dzięki wsparciu z programu EtnoPolska z Narodowego Centrum Kultury, zrealizowany został przez projekt mający na celu poznanie kultury Łemków, którzy w wyniku akcji „Wisła” zamieszkali na ziemi pszczewskiej.
Książka, pt. „Łemkowie. Pszczewska opowieść” jest niejako podsumowaniem całego wydarzenia, zbiorem opowieści o domach rodzinnych wywodzących się z tego obszaru kulturowego.
FOTORELACJA
kliknij na zdjęciu aby powiększyć /zdjęcia: Kazimierz Czułup/
Karolina Korenda-Gojdź zapowiedziała kolejne spotkanie, tym razem z kulturą romską, podczas którego będzie okazja powspominać o cygańskich taborach, które obozowały w naszym regionie.
* * *
*Łemkowie, także: Rusini, Rusnacy, Rusnaki – wschodniosłowiańska grupa etniczna stanowiąca integralną część narodu rusińskiego (karpatoruskiego), do okresu wysiedleń w latach 1945–1947 (wysiedlenia do ZSRR, akcja „Wisła”) zamieszkująca w zwartej grupie obszar Beskidu Niskiego oraz zachodnich krańców Bieszczadów.
Jedna z czterech uznanych prawnie mniejszości etnicznych w Polsce, chociaż tam gdzie również stanowią ludność rodzimą tj. na Słowacji, na Węgrzech, w Chorwacji oraz w Serbii – łącznie w 22 państwach świata, w tym w Czechach i Rosji – uznawani są za oddzielny naród. Ukraina nie uznaje istnienia narodu rusińskiego, a samych Łemków uważa za grupę etnograficzną narodu ukraińskiego. Obecnie niewielu Łemków mieszka w historycznej ojczyźnie, pozostali żyją w diasporze na terenie Polski, Ukrainy, a także w USA i w Kanadzie.
Łemkowie są przykładem grupy, która w zależności od przyjętego kontekstu badawczego może być uznana za grupę etnograficzną bądź etniczną, przy czym społeczność ta jest w trakcie ewolucyjnego przechodzenia od poziomu etnograficznego do poziomu narodu.
Określenie „Łemkowie” używane jest przede wszystkim w stosunku do tej grupy ludności rusińskiej, która zamieszkuje na północnych stokach Karpat (a więc na obszarze dzisiejszej Polski). Niemniej jednak w planie języka, kultury materialnej oraz duchowej Łemków z Polski łączy jedność etnograficzna z Rusinami południowych stoków Karpat. Pojęcie „ojczyzny szerokiej” Łemków obejmuje nie tylko obszar polskiej Łemkowszczyzny, ale również całej Rusi Karpackiej, czyli słowackiej Preszowszczyzny, ukraińskiego Zakarpacia, a także zamieszkałe przez Rusinów terytoria Wojwodiny i Węgier.
